Η μακριά κουτάλα.

Είναι κακό να είμαστε εγωιστές?

Το να βάζουμε τον εαυτό μας πρώτο δεν είναι κακό και μάλιστα κάποιες φορές είναι και απαραίτητο, όχι μόνο για εμάς αλλά και για τους υπόλοιπους.

Σε ένα αεροπλάνο όταν υπάρξει σήμα κινδύνου οι μάσκες οξυγόνου πέφτουν και τότε περνάμε πρώτα την μάσκα σε εμάς και μετά στον διπλανό μας. Ακόμα και αν στο διπλανό κάθισμα βρίσκεται ένα μικρό παιδί. Εάν δεν ήμαστε καλά εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε ούτε αυτόν που βρίσκεται δίπλα μας.

Τί συμβαίνει όταν το "εγώ" μας, το παρακάνει?

Σε μια μεγάλη στρογγυλή τραπεζαρία οι καλεσμένοι περιμένουν το γεύμα πως και πως. Το πλούσιο γεύμα φτάνει και τοποθετείται στο κέντρο αυτής της μεγάλης τραπεζαρίας. Οι παρευρισκόμενοι μπορούν να φάνε όσο θέλουν και το κουτάλι που θα κρατούν θα έχει μήκος δυο μέτρων αλλιώς δεν φτάνουν να σερβιριστούν. Μόνο που η κουτάλα είναι δεμένη στην παλάμη τους.

Με το που ξεκινούν να τρώνε αντιλαμβάνονται πως είναι αδύνατο να φέρουν το κουτάλι στο στόμα τους λόγω του μεγάλου του μήκους.

Μετά από λίγο συνειδητοποιούν πως ο μόνος τρόπος για να τραφούν είναι να ταΐσουν ο ένας το άλλον.

Αυτή η αλληγορία μας διδάσκει πως όταν παλεύουμε να ταΐσουμε το "εγώ" μας τότε όλοι πεινάμε. Όταν όμως επικεντρωθούμε στο γενικό καλό τότε όλοι μας μπορούμε να τραφούμε.